تحلیل ظهور هویت مستقل نقاش ایرانی در نیمه ی دوم دوره ی قاجار (1344-1264ه.ق)

چکیده: در نیمه اول دوره قاجار، به علت آشنایی دولتمردان و صاحب منصبان با مدنیت غربی، اصلاحاتی بنیادین در جامعه ایران صورت می گیرد. این روند که ورود مفاهیم نوینی را به بستر جامعه ایران به دنبال دارد، به تحولات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی منجر می شود. در این میان پژوهش حاضر از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای برآنست تا به واسطه ی تحلیل تحولات شکل گرفته به بررسی عوامل ظهور هویت مستقل نقاش ایرانی در نیمه ی دوم این عصر دست یابد. این عوامل که با تقابل مفاهیم سنتی و متجدد شکل می گیرد، نقاش این دوره را به مثابه فردی از جامعه فرهنگی ایران دچار بحران هویت می سازد. بدین صورت هنرمند، برای تطبیق با این روند، در پی یافتن راهی است تا خود را با هنجارها، مفاهیم و رفتارهای جامعه نوین همسو سازد. از اینرو در میانه این روند به هویت نوینی دست می یابد که خارج از چارچوب ها و باید و نبایدهای گذشته است. بدین صورت است که هویتی مستقل برای نقاش ظهور می یابد. واژگان کلیدی:بحران هویت،سنت و تجدد، نقاشی ایرانی، نقاشی نیمه دوم قاجار، هویت مستقل